مي گويم بين من و مادرت يکي را انتخاب کن!

براي نامزدم خانواده يعني همه چيز. از توجه بي اندازه اي که به مادر و خواهرانش دارد و تاثيري که آنها روي تصميم گيري هايش مي گذارند کلافه شده ام. دلم مي خواهد نفر اول زندگي اش باشم و مطمئن شوم هنوز دوستم دارد. شايد اگر مجبورش کنم که بين خانواده اش و من يکي را انتخاب کند، کمي آرام بگيرم و از ترس زندگي با مردي که دوستم ندارد خلاص شوم.

ـ تصور مي کنيد در زندگي همسرتان فقط يک فرد عزيز وجود دارد و آن هم شما هستيد؟ بايد باور کنيد که در زندگي او هر کسي جايگاه خودش را دارد و از ياد نبريد که آدم ها مهره شطرنج نيستند که هر طور دوست داريد آنها را حرکت دهيد. اگر به دنبال توجه و محبت همسرتان هستيد، بيرون کردن ديگران از زندگي او و گرفتن جايشان شما را به نتيجه اي که انتظار داريد نخواهد رساند. مردها دوست دارند با کسي زندگي کنند که حقوق و آزادي هايشان را به رسميت مي شناسد و به شعور و اختيارات شان احترام مي گذارد. شايد ريشه اين خواسته اعتماد به نفس پايين شما باشد و با در تنگنا قرار دادن همسرتان به دنبال پوشاندن ضعف هاي خود هستيد. البته فراموش نکنيد مردي که به اين خواسته شما تن مي دهد، يا کمبودهايي دارد که با باج دادن به همسرش به دنبال پنهان کردن آنهاست يا اينکه خودش از خانواده اش دل خوشي نداشته و به دنبال بهانه اي براي فاصله گرفتن از آنها است.

مي گويم مي خواهم ترکت کنم!

احساس مي کنم همسرم به اندازه سال هاي اول آشنايي شور و هيجان ندارد. يک سال است ازدواج کرده ايم و تصور مي کنم از روزي که به ماندگار بودنم مطمئن شده ديگر تلاشي براي راضي نگه داشتنم نمي کند. شايد اگر به او بگويم که هميشه در کنارش نمي مانم و اگر اين رابطه من را راضي نکند، رهايش مي کنم، مثل قبل براي حفظ کردنم تلاش کند.

ـ تهديد کردن شريک زندگي براي ديدن التماس ها و تلاش هايش شيوه اي تاريخ گذشته براي جلب علاقه اوست. شما با اين رفتار خود را به بازي خطرناکي وارد مي کنيد که ممکن است توان کنار آمدن با عواقبش را نداشته باشيد. شايد اگر کمي از نامزدتان فاصله بگيريد، به خاطر عشق به شما چند قدم به جلو بردارد. اما باور کنيد نتيجه اي که از اين تهديدها مي گيريد موقت است. شايد مردي که به خاطر ترس از دست دادن به شما باج مي دهد، ضعف هايي دارد و مي خواهد با کوتاه آمدن در مورد برخي موضوعات آن ضعف ها را بپوشاند. اما خشم او نسبت به زني که به جاي قرار دادنش در يک رابطه عادلانه او را به چنين موقعيتي وارد مي کند، پاسخ هاي به تاخير افتاده اي را ايجاد مي کند تا در آينده دور يا نزديک همه آسيب هايي که در جريان اين رابطه ديده را به شکلي شديدتر به شريک زندگي اش وارد کند.

برايش خواستگار مي فرستم!

پزشک است و شش ماه است از من خواستگاري کرده اما موضوع را هنوز با خانواده اش در ميان نگذاشته. در برابر فشارهاي خانواده اش براي ازدواج مقاومت مي کند، مي ترسم يکي از همين روزها مادرش برايش آستين بالا بزند و من را تنها بگذارد. قرار است يکي از دوستانم به عنوان مراجع به مطبش برود و نقش يک دختر عاشق را بازي کند تا مطمئن شويم که جز من به ازدواج با کسي فکر نمي کند يا خير!

ـ شما با اين کار به بازي ناعادلانه اي وارد مي شويد. باور کنيد تا زماني که بيرون گود ايستاده ايد، برچسب زدن بر آدم ها و قضاوت در موردشان کاري آسان اما بي نتيجه است. بسياري از ما ديگران را به رفتاري متهم مي کنيم که اگر خودمان در موقعيت آنها قرار بگيريم، ممکن است واکنشي نادرست تر انجام دهيم. شايد اگر شما هم در شرايط خانوادگي او بوديد، به زمان بيشتري براي آرام کردن والدين تان و مطرح کردن اين موضوع نياز پيدا مي کرديد. پس يک طرفه به قاضي نرويد و از بيرون گود بر او برچسب نزنيد.

نمي گوييم که او قصد ازدواج کردن با شما را دارد يا اينکه مي خواهد با اين بهانه ها براي خود زمان بخرد و بعد شما را رها کند! تنها مي گوييم که به جاي کمک گرفتن از اين راه کارهاي دردسرساز، بهتر است صادقانه با او صحبت کنيد و چشم انداز دقيقي از آينده مشترک تان را به تصوير بکشيد. براي مثال مي توانيد از او بپرسيد که براي دور زدن موانع و فراهم کردن شرايط براي ساختن اين زندگي چقدر زمان نياز دارد و در صورتي که او به زمان تعيين شده و تعهداتي که داده وفادار نماند، فکري اساسي به حال اين مرد و اين رابطه کنيد.

تمام مدتي که در کنار او هستيد از ياد نبريد که مي توانيد وفاداري و علاقه نامزدتان را تنها در شرايط برابر و عادلانه ارزيابي کنيد و تنها آن وقت است که مي توانيد بر نتيجه ارزيابي هايتان تکيه کنيد.

مزاحم تلفني اش مي شوم!

يک سال است که نامزديم. مي ترسم خيلي چيزها را در موردش نفهميده باشم.

هر وقت در مورد گذشته عاطفي اش از او سوال مي پرسم، از جواب دادن طفره مي رود. مي خواهم تلفنش را به يکي از دوستان بدهم تا به عنوان يک ناشناس با او تماس بگيرد. مي خواهم امتحانش کنم و مطمئن شوم جز من سراغ هيچ زن ديگري نمي رود.

ـ مراقب باشيد! شما با اين کار به حريم خصوصي او وارد مي شويد و با قرار دادنش در موقعيتي وسوسه انگيز، احتمال خطا کردنش را بالا مي بريد. باور کنيد محک زدن نامزد با قرار دادن کسي سر راه او، حاصلي جز بالا گرفتن ترديدهايي که شما را آزار مي دهد نخواهد داشت.

به جاي چنگ زدن به اين راه ها، نگاهي به خودتان و رفتارهايتان بيندازيد. آيا شما همين طور که هستيد براي نامزدتان ارزشمنديد؟ آيا آنقدر به زندگي اش انگيزه و آرامش مي دهيد که نياز به حضور فرد ديگري را احساس نکند؟ آيا در لحظات بحراني اين ارتباط، به دنبال راهي تازه براي رسيدن به آرامش مي گرديد؟ شايد ميل شما به امتحان کردن او، از ضعف هايتان ناشي شده باشد. پس به جاي تهديد کردن اين رابطه، فکري به حال ضعف هاي خود کنيد. يادتان نرود که اين وسوسه وارد شدن به يک ارتباط تازه نيست که آينده مشترک شما را تهديد مي کند، بلکه خلاهايي که در رابطه شما ايجاد شده و فکري به حال پر کردن شان نکرده ايد، دير يا زود به جان اين رابطه مي افتد و شما را از هم دور مي کند. دور کردني که گاهي تنها به يک رابطه آزاردهنده منجر مي شود و گاهي هم پاي شخص سومي را به زندگي شما وارد مي کند.

خودم را به مريضي مي زنم!

احساس مي کنم همسرم به من هيچ توجهي نمي کند. حالم بد است و مدام از اين دکتر به آن دکتر مي روم اما کسي نمي تواند دليل دردهايم را پيدا کند. چند بار اولي که به پزشک مراجعه مي کردم مسرم با من مي آمد اما بعد از گذشت چند هفته بي توجهي هايش به سلامتي ام شروع شد و با اين توجيه که دکترها مي گويند چيزيت نيست، از همراهي با من سر باز زد. فاصله ميان ما هر روز بيشتر مي شود و احساس مي کنم چيزي تا پايان زندگي اي که با عشق ساختيمش باقي نمانده.

ـ بي توجهي همسر به سلامتي و آرامش شريک زندگي اش مي تواند هر زني را آزار دهد. اما شايد شما بي آنکه خودتان بدانيد به نوعي اختلال روانپزشکي به نام ا«اختلال تبديلي» دچار شده باشيد. مبتلايان اين اختلال علائم رواني را به نشانه هاي جسماني تبديل مي کنند و برخي از خانم هايي که از همسرشان توجه کافي نمي بينند و يا نمي توانند علاقه شان را به طور مستقيم به همسرشان ابراز کنند، با چنين واکنش هايي براي جلب محبت شريک زندگي شان تلاش مي کنند. فردي که به اختلال تبديلي مبتلاست، ممکن است بي آنکه از ريشه مشکلش خبر داشته باشد، ناگهان بي هوش شود و يا دردهاي آزاردهنده و شديدي احساس کند که پزشکان ريشه اي براي بروزشان پيدا نمي کنند. پس اگر شما هم بدون آنکه ريشه جسماني مشکلات تان مشخص شده باشد مدام از درد و ضعف شکايت مي کنيد، به جاي متهم کردن همسرتان به بي توجهي، از يک روانپزشک کمک بگيريد.

البته هميشه نشان دادن نارضايتي هاي عاطفي با دردهاي جسمي، ناهشيار رخ نمي دهد. بسياري از ما از کودکي تصور مي کنيم راه جلب محبت ديگران، بيمار شدن است. به همين دليل وقتي به دنبال جلب محبت ديگران هستيم، در مقابل شان از دردها و بيماري هايمان شکايت مي کنيم. اگر شما هم با اين بهانه هاي هشيار و ناهشيار مدام از دردهايتان شکايت مي کنيد، بهتر است مثل گروه قبلي به جاي متهم کردن همسرتان به بي توجهي، سري به روانپزشک بزنيد و ريشه هاي رواني اين دردها را با کمک او بررسي کنيد.

شايد يکي از دلايل بيشتر شدن فاصله ميان شما، ضعيف و رنجور بودن تان باشد و همسرتان در آرزوي زندگي با يک شريک با طراوت و پرتحمل باشد که بتواند بار مشکلات زندگي را با او تقسيم کند. پس اين زنگ خطر را جدي بگيريد!

حسادتش را قلقلک مي دهم!

دوستانم مي گويند اگر مي خواهي مردي هميشه در آرزوي بودن در کنارت باشد، نبايد هيچ وقت او را از اين موضوع مطمئن کني. من من و همسرم همکاريم و گاهي فکر مي کنم بد نيست کمي حسادتش را تحريک کنم و به او ثابت کنم که هنوز هم توانايي جلب توجه ديگران را دارم. وقتي حسادت همسرم را مي بينم، احساس مي کنم هنوز هم دوستم دارد و برايش مهم هستم.

ـ جلب توجه همسر با تحريک کردن حسادتش، عشق او را به شما بيشتر نمي کند. در چنين شرايطي شما تنها عصبانيت او را تحريک مي کنيد و با بيشتر کردن ترديدهايش نسبت به صداقت و يا وفاداري تان، پاي شک و سخت گيري هاي آزاردهنده را به رابطه خود باز مي کنيد. شريک زندگي تان زماني که توجه مردهاي ديگر با به شما مي بيند، به جاي آنکه احساس کند همسري جذاب و پرطرفدار دارد، تصور مي کند فرد مقابلش رفتار مناسبي در مقابل ديگران و در محيط کار ندارد و با خود مي گويد: «شايد در گذشته او هم اتفاقات ناخوشايندي افتاده که من از آنها بي خبرم!»

باور کنيد کنترل بي حد و مرز نشانه عشق نيست بلکه شروع وارد شدن شما به يک رابطه بيمارگونه و آزاردهنده است. پس با دست خود اين رابطه را بيمار و فرسوده نکنيد. همسر شما کودکي ۶ ساله است که با جلب شدن توجه ديگران به داشته هايش، قدرشان را بيشتر بداند. بلکه مردي است که با شروع زندگي مشترک، به دنبال يک همراه و يک رابطه اطمينان بخش مي گردد. رابطه اي که يکي از اعضاي آن خود خواسته تهديدش نمي کند و آن را به ميدان مسابقه تبديل نمي کند.

تندرستي/ شمار ه۱۴۶/ اسفند ماه ۹۲/ بهاره اسلامي/ صفحه ۲۲

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: